BAP is een Duitse Rock band uit Keulen rond frontman Wolfgang Niedecken en een van de meest succesvolle Duitstalige rockbands.

De dialectband trad tot 1981 op onder de naam Wolfgang Niedecken's BAP, daarna als BAP tot 2014. Van de 23 BAP-albums bereikten er 19 de top 10 en werden er twaalf nummer 1 in de hitlijsten. BAP maakte daarmee het bestaande record van de Beatles van 12 nummer 1 albums in de Duitse albumlijsten gelijk.
Na het vertrek van de bandleden Jürgen Zöller en Helmut Krumminga maakte Wolfgang Niedecken in september 2014 bekend dat ze in wisselende formaties zouden verschijnen onder de naam Niedeckens BAP.

Stichting en bandnaam

De groep rond de zanger en songwriter Wolfgang Niedecken bestaat sinds 1976. De band ontmoette elkaar in het begin met een wisselende bezetting om “een krat bier te repeteren”. Het eerste optreden vond plaats in juli 1977 in de Mariensaal in Keulen-Nippes met twee akoestische gitaren (Wolfgang Niedecken, Hans Heres) en percussie (Afro Bauermann). Het eerste album, "Wolfgang Niedecken's BAP rockt andere Kölsche Leeder", werd uitgebracht in november 1979. De band bestond toen uit de Keulse gelegenheidsmuzikant en kunststudent Wolfgang Niedecken, Hans "Honçe" Heres, Wolfgang "Gröön" Klever, Manfred "Schmal" Boecker, Wolfgang "Wolli" Boecker en Bernd Odenthal. De tweede LP, "Affjetaut" volgde in 1980, evenals de debuutplaat onder de naam "Wolfgang Niedecken's BAP", aangezien Niedecken al naam had gemaakt als soloartiest met gitaar en mondharmonica als "Bob Dylan der Südstadt" en als een schilder; Beide platen werden uitgebracht op het onafhankelijke label Eigelstein Musikproduktion in Keulen.

De bandnaam BAP is ontstaan ​​uit de bijnaam van Wolffgang Niedecken, die oorspronkelijk zo genoemd werd door zijn vader. Deze uitspraak van papa komt van de Unkeler Platt, waar de familie Niedecken vandaan komt. Omdat het afweek van de Keulse "Papp", werd "Bapp" de bijnaam van Wolfgang Niedecken. Toen het eerste optreden gepland stond, dat met een poster geadverteerd zou worden, moest er een bandnaam gevonden worden. Hans Heres stelde voor dat de organisator "BAPP" zou nemen. Omdat de bandleden het erover eens waren dat “BAPP” - gespeld met een tweede “P” - er niet goed uit zou hebben gezien op de kickdrum, werd een “P” gewoon verwijderd.

Stijl

De muzikale en inhoudelijke stijl van de BAP-nummers wordt grotendeels gevormd door Bob Dylan, The Kinks en The Rolling Stones.            Bruce Springsteen, met wie Wolfgang Niedecken een persoonlijke vriendschap heeft, is ook een belangrijk referentiepunt voor BAP. De teksten, ook politiek actief zoals in Kristallnaach (1982), gaan vaak over sociale of persoonlijke problemen.

Geschiedenis

In 1979 vonden onder de oorspronkelijke bandnaam Wolfgang Niedecken’s BAP de eerste optredens buiten Keulen en omgeving plaats. BAP was onder meer aanwezig in landelijke media. in december 1980 als onderdeel van de laatste uitzending van de WDR-jeugdserie Radiothek, die live werd uitgezonden op het radioprogramma WDR 2 en waarvan fragmenten later op een bootleg werden gepubliceerd.

In mei 1982 maakte BAP de eerste professioneel georganiseerde tour door Duitsland. De focus lag op nummers van het album,                              "Für Usszeschnigge!", Het eerste album op het nieuwe grote label EMI-Electrola in 1981. Voor de overgang van Eigelstein Records naar EMI moest BAP kritiek krijgen in de lokale cultuurscene. "Für Usszeschnigge!" bereikte nummer 1 in de Duitse albumcharts.

Diverse optredens volgden in de zomer van 1982 als onderdeel van grote evenementen en televisieproducties: Rockpop In Concert voor ZDF in Westfalenhalle 1 in Dortmund, demonstratie tegen de aanpassing van de NAVO in juni 1982 (10 juni) op ​​de Rijnweiden van Bonn, voorprogramma voor The Rolling Stones in juli 1982 in het Müngersdorfer Stadion in Keulen en als eerste Duitse band op een festival van de WDR-Rockpalast in augustus 1982 op het Loreley openluchtpodium.

Na de release van hun vierde album "Vun drinne noh drusse" was de band zeven maanden onderweg tussen oktober 1982 en oktober 1983.       Naast Duitsland stonden concerten in Oostenrijk, Zwitserland en de Benelux op het programma. In totaal werden ongeveer 130 optredens gespeeld. De tour eindigde met een concert in het Stollwerck in Keulen. Het door sloop bedreigde buurthuis ontving de opbrengst van dit concert om zijn verdere werkzaamheden te financieren. In mei 1983 speelde BAP op een festival in Schüttorf, Nedersaksen, als de openingsact van Rod Stewart en in oktober 1983 bij een andere grootschalige demonstratie tegen de NAVO-aanpassing in de Hofgarten in Bonn.

Voor januari 1984 was na lange onderhandelingen met het staatskunstenaarsagentschap een tournee gepland met 14 concerten in 13 steden in de Duitse Democratische Republiek (DDR). In de aanloop naar de tour nam de DDR-televisie een interview op met Wolfgang Niedecken inclusief twee unplugged versies van BAP-nummers. Het programma werd ingekort uitgezonden, waardoor de betekenis werd vervormd. Dus besloot Niedecken om enkele politieke uitspraken die belangrijk waren voor de band in een eigen nummer te presenteren. Het was getiteld Deshalv spill ’mer he en speelde voor het eerst op het laatste" West-concert "voor de geplande DDR-tournee in Wolfsburg. Toen de band al in Berlijn was in Hotel Unter den Linden, aan de vooravond van het eerste concert dat gepland stond als onderdeel van het Rock for Peace-evenement, waren er gewelddadige geschillen met de DDR-kant over dit nummer. Toen de band weigerde het van de setlist te halen, kwam het tot een hoogtepunt.         De tour werd afgelast voordat het eerste concert op de bodem van de DDR kon worden gespeeld. In de DDR-televisie-uitzending van het "Rock for Peace" -evenement in het Berlijnse Paleis van de Republiek, waarvoor BAP was uitgenodigd, verklaarde de moderator dat de band "niet onder het symbool van de witte duif op blauwe Reden" wilde verschijnen.

De tour voor het album "Zwesche Salzjebäck un Bier" begon in juni 1984 met twee concerten in het Archeologisch Park in Xanten. Ze zijn opgenomen door ZDF en later in een samenvatting uitgezonden. De tour duurde tot februari 1985 en overtrof, afgemeten aan het succes van het publiek, de tournee van 1982/1983. In maart 1986 begon de tour "Ahl Männer, aalglatt" in Lohmar bij Keulen. BAP speelde eerst een paar concerten op het platteland voordat de band op 15 maart 1986 verscheen in Essen's Grugahalle tijdens de 17e en laatste Rocknacht van de WDR-Rockpalast. Talloze andere concerten volgden van april tot juli 1986. De thuiswedstrijden van de Keulse band vonden voor het eerst plaats in de Keulse sporthal, die plaats bood aan 8.000 toeschouwers, en was toen de grootste evenementenhal in de domstad. Christian Schneider breidde de line-up uit als gast.

Na afloop van de tour nam BAP een creatieve pauze, onder meer vanwege interne en artistieke meningsverschillen. Niedecken gebruikte de pauze om zijn album "Schlagzeiten" uit te brengen en voor enkele soloconcerten. BAP stond in september 1987 pas weer op het podium op twee festivals om zich voor te bereiden op een tournee door China. Deze tour is gedocumenteerd in het boek BAP övver China. In 1988 speelde BAP ook in Moskou en Volgograd als onderdeel van een tournee. In september 1988 trad BAP op als onderdeel van de Werner-race op het vliegveld van Sleeswijk-Holstein in Hartenholm. Het album "Da Capo" werd van oktober tot december 1988 gepresenteerd als onderdeel van een uitgebreide binnentour. In januari 1991 speelde de band in Oost-Duitsland. Daarna ging BAP op clubtour in West-Duitsland en had een aantal optredens, meestal in kleine zalen. Het concert in E-Werk in Keulen werd opgenomen en later op het album "... affrocke !!" uitgebracht.

In mei en juni 1991 volgde een tournee door de grootste Duitse concertzalen en op diverse openluchtfestivals. Julian Dawson was te gast in de openingsact. De vraag in het BAP-bolwerk Keulen was nog steeds groot, terwijl in sommige andere steden de bezoekersaantallen iets achterbleven bij de verwachtingen. Het album "Pik Sibbe" kwam uit in 1993 en in het voorjaar van 1994 volgde weer een succesvolle tour. De tour voor het album "America" ​​begon in november 1996. De start van de tour in Koblenz werd opgenomen voor het televisieprogramma WDR-Rockpalast.      Met het vertrek van bassist Steve Borg en percussionist en oprichter Manfred "Schmal" Boecker, verlieten twee muzikanten de band die jarenlang BAP hadden helpen vormgeven. In 1999 scheidden gitarist Klaus "Major" Heuser en toetsenist Alexander "Effendi" Büchel zich van de band.
Terugkijkend in maart 2011 zei Wolfgang Niedecken over de redenen voor het vertrek van Klaus Heuser, die de muziek componeerde voor de akoestische BAP-titel "Do kanns zaubere":

"Klaus is een geweldige gitarist. Maar hij wilde dat BAP internationaal georiënteerde radiopop zou spelen. Ik wilde bij Keulse-Rock blijven. De twee posities waren niet compatibel. Ik ben hem dankbaar dat hij zelf is weg gegaan. Ik zou hem er nooit uit hebben gegooid."

Als nieuwe toevoeging aan de keyboards trad Michael Nass toe tot BAP, die eerder muzikaal actief was in onder meer de DDR-muziekscene in de jaren tachtig. In P16 en later in de vrouwenband Mona Lise van Liselotte Reznicek. Van 1992 tot 1998 speelde hij in Gundermann Seilschaft. Helmut Krumminga werd de gitarist. In de zomer van 2001, voorafgaand aan de eigenlijke "Aff un zo" -tournee, gaf BAP vanaf de herfst van 2001 twee voorbereidende concerten, waaronder het "Konzert an der toten Brücke" (So-da-Brücke) in Euskirchen, dat ook werd opgenomen door WDR en een een paar dagen later werd de show door Rockpalast uitgezonden. Net als zijn voorganger, "Tonfilm", kwam het album op nummer 1 in de Duitse hitlijsten.

In januari 2006 was de Kölnarena bijna uitverkocht ter gelegenheid van de start van de jubileumconcerten voor het 30-jarig jubileum van de band met 25.000 toeschouwers op twee opeenvolgende dagen, maar andere optredens waren van meet af aan aangepast door kleinere concertzalen te kiezen. Het album "Radio Pandora", uitgebracht in mei 2008, kwam ook op nummer 1 in de Duitse hitlijsten terecht. De tour begon in de winter van 2008 en duurde tot de zomer van 2009, waarbij de band werd begeleid door Anne de Wolff (viool, altviool, zang) en deels door Rhani Krija (percussie). De start van een tour stond gepland voor november 2011, maar werd vanwege een beroerte van Wolfgang Niedecken uitgesteld tot begin mei 2012. In de zomer van 2013 vond de BAP Extra Tour plaats met optredens in Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en België.

In 2014 organiseerde de Niedeckens BAP “Pull the plug” tour door meer dan 50 steden. Nadat Helmut Krumminga zijn deelname bij voorbaat had afgezegd en tijdens de tour bekend werd dat de vervangende gitarist Ulrich Rode na de tour met de band zou blijven werken, maakte drummer Jürgen Zöller in september 2014 bekend, na 27 jaar uit de de band te willen stappen. Toen kondigde Niedecken aan dat de tijd van de vaste bandopstellingen bij BAP voorbij was en dat Niedeckens BAP in de toekomst zou bestaan ​​uit een pool van muzikanten. Na de release van het 18e studioalbum, "Lebenslängen" in januari 2016, ging de band in mei 2016 op een jubileumtour ter gelegenheid van hun 40-jarig jubileum. Na weer een soloalbum van Niedeckens begon de band in 2018 aan een tournee, die in 2019 werd voortgezet. Voor 2021 is weer een tour aangekondigd met het 20e studioalbum "Alles fließt", dat in september 2020 uitkwam. De Coronavirus pandemie in april 2020 bracht BAP het nummer Huh die Jläser, huh die Tasse, eerder uit dan gepland.

Optredens in het buitenland

Gedurende de 40-jarige geschiedenis van de band heeft BAP opgetreden in vele landen over de hele wereld. Nadat de bandleden aanvankelijk nauwelijks hadden kunnen vermoeden dat hun Keulse teksten (“Petrol Station Kölsch”) buiten het Rijnland begrepen zouden worden, konden ze ervaren dat hun platen ver daarbuiten werden gekocht. Daardoor was ook toeren naar het buitenland mogelijk.
De eerste optredens buiten de Bondsrepubliek waren in december 1982 in Zwitserland (Basel en St. Gallen) en tot halverwege de jaren tachtig in Oostenrijk, Luxemburg, België en Denemarken (Roskilde Festival). Sindsdien maken optredens in deze buurlanden deel uit van elke tour.
Latere verre reizen werden meestal georganiseerd om artistieke of politieke onderwerpen te begeleiden; vaak was niet de hele groep uit; soms alleen Wolfgang Niedecken alleen of begeleid door musici in zijn soloprojecten:
In oktober 1987 toerde BAP met enkele gasten vier weken door de Volksrepubliek China. Er werden acht optredens gemaakt in Beijing, Shanghai en Kanton.
De politieke veranderingen in de Sovjet-Unie onder Gorbatsjov maakten het voor BAP mogelijk om in mei 1989 elk drie concerten te geven in Moskou en Volgograd. Ook daar raakten de muzikanten in gesprek met fans uit de DDR. Nadat de BAP-tour door Oost-Duitsland in 1984 werd geannuleerd, was de omweg via de USSR de enige manier om de band als DDR-burger aan te spreken.

Andere

Een soort vouwaltaar is een van de gebruiksvoorwerpen die bij elke BAP-uitvoering worden meegeleverd. Uitgevouwen is te zien dat de drie binnenpagina's - vergelijkbaar met een drieluik - uitzonderlijk kleurrijk zijn met foto's, ansichtkaarten, kleine schilderijtjes, touwtjes, plectrums, reissouvenirs en figuren, insignes, stickers, sleutelhangers en soortgelijke snuisterijen. Het centrale object is een foto waarop Ron Wood, Bob Dylan en Keith Richards samen gitaar spelen. Het is gemaakt tijdens de sessies ter gelegenheid van het Live Aid-concert in 1985 en is nu door het aantal objecten nauwelijks meer herkenbaar. Bij elk BAP-concert blijven alle bandleden in de backstage-ruimte kort voordat ze het podium betreden bij het verlichte "altaar", drinken samen een glaasje grappa en brengen hulde aan hun "drie koningen van de Rock 'n' roll" zodat ze er voor kunnen zorgen dat de uitvoering goed is.

De BAP-titel Für ne Moment van het 99-album "Comics & Pin-Ups" is al drie keer herverpakt door Wolfgang Niedecken ter ere van 1. FC Cologne als FC Jeff Jas. Het origineel werd in 1998 op cd uitgebracht ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan ​​van 1. FC Köln, gezongen door Wolfgang Niedecken, Guildo Horn en Stefan Raab. In 2000 werd een speciale promotieversie uitgebracht om de promotie van 1. FC Köln in hetzelfde jaar te vieren; In 2003 is er weer een gewijzigde versie op cd verschenen.

In 2002 maakte regisseur Wim Wenders, een vriend van Wolfgang Niedecken, de film "Viel passiert – Der BAP Film", een documentaire over de band en hun zelfbeeld.

Een ongebruikelijk kenmerk in de muziekscene is het feit dat de oude geluidstechnicus van de band, Hans "Fonz" Wollrath, die verantwoordelijk was voor het geluid bij concerten, altijd als een volwaardig lid van de band werd vermeld tot hij in 1999 vertrok, hoewel hij geen instrument bespeelde en niet op het podium stond.

In november 2006 werd de BAP-KVB-Stadtbahn ingehuldigd en rijdt sindsdien door Keulen. Hierop zie je de cover van het album "Three Times Ten Years", dat wil zeggen, de overgang van de jonge naar de oudere bandleden.

Gastmuzikanten

De multi-instrumentalist Büdi Siebert nam deel aan de eerste twee albums: op "Wolfgang Niedecken’s BAP rockt andere Kölsche Leeder" speelt hij fluit en saxofoon, op "Affjetaut", saxofoon. Wolfgang Hamm nam ook deel aan de opnames voor het eerste album op viool. De Duits-Braziliaan Fred Dressel speelde keyboards in 1980/1981, afgewisseld met Bernd Odenthal, die om professionele redenen daadwerkelijk vertrok, totdat er een opvolger werd gevonden in “Effendi” Büchel; Matthias Keul helpt mee op de toetsinstrumenten op het "Affjetaut" album. Op de tour voor het album "Zwesche Salzjebäck un Bier" vertegenwoordigde Axel "Fisch" Risch, de gitaarroadie van de band, Steve Borg, die met een gebroken vinger uitviel, op bas.
In de jaren 80 werd de band vaak ondersteund bij concerten, vooral tijdens de tour voor het album "Ahl Männer, aalglatt", door hun oorspronkelijke roadie Christian "Kalau" Keul als instrumentalist (trompet, gitaar, saxofoon, percussie) en achtergrondzanger . Curt Cress verving Jan Dix tijdens de opname van Ahl Männer, gelikt als studiodrummer, Christian Schneider speelde saxofoon en keyboard tijdens de tour voor dit album. Tijdens de China tour speelt saxofonist Richard Wester van de band van Ulla Meinecke met BAP. Julian Dawson speelde gitaar en mondharmonica op de LP "X for 'e U" en op de begeleidende tour. Almut Ritter ondersteunde de band tijdens de "Tonfilm" tournee op de viool.

Anne de Wolff begeleidt de band sinds 2006 op bijna alle viool / altviooloptredens en als achtergrondzangeres. Sinds 2008 ondersteunt percussionist Rhani Krija BAP als studiomuzikant en bij individuele concerten; hij speelt ook de akoestische tour "BAP zieht den Stecker" (2014) met de band.     Jo Steinebach speelde de pedal steel gitaar op het album "Radio Pandora" (2008). Op de tour trekt BAP zieht den Stecker (2014) Helmut Krumminga, die om privéredenen niet aan de tour deelnam, werd vertegenwoordigd door Ulrich Rode. Sinds deze tour en het daaropvolgende studioalbum maken De Wolff en Rode deel uit van de kern van de band.

BAP speelde de tour van 2018 met een blazerssectie bestaande uit Axel Müller (saxofoon), Christoph Moschberger (trompet) en Franz Johannes Goltz (trombone); Niedecken leerde de muzikanten kennen tijdens het opnemen van het tv-programma Sing mein Song - Das Tauschkonzert, waarvan alle drie deel uitmaken van de liveband Grosch’s Eleven. Tijdens deze tour vertegenwoordigde Marius Goldhammer ook de zieke Werner Kopal op bas. Tot de koorzangers behoorden Claudia Hess (1987), Karen Schweitzer-Faust (1987–1991) en Renate Otta (1990–1991).                  Nina Hagen was de duetpartner van Wolfgang Niedecken op de titel Weihnachtnaach (1996), een cover van The Pogues.
Het dubbelalbum "Dreimal zehn Jahre" ter gelegenheid van het 30-jarig jubileum van de band, geproduceerd in 2005, werd opgenomen met veel gasten: Thomas D, Laith Al-Deen, Culcha Candela, Nino Skrotzki (Virginia Jetzt!), Xavier Naidoo, Meret Becker, Henning Wehland (H-Blockx), Hubert von Goisern, Marta Jandová (Die Happy) en Ray Davies (The Kinks).

1 2 3 4 5